و میفرماید : و تعز من تشا و تذل من تشا ... و یه چیزی تو همین مایه ها خلاصه!
از وقتی هم که این بازی های وبلاگی نظیر تاپ بلاگر و اینا مد شده ، یه مرضی افتاده به جون با سعادت بنده!
اونم اینه که دوره افتادم بین وبلاگهایی که میدونم منو میخونند تا ببینم آیا کسی گوشه و کنار پست هاش نامی از این بنده ی سراپا تقصیر اورده یا نه! که خب میبینم نه!
بعد من هی میگم هیچ کی منو دوست نداره بذارید من رگمو بزنم هی شما نمیذارید! واللا!
جا داره از همین تریبون استفاده کنم و از نسرین (شباهنگ) تشکر کنم که رتبه ی دوم و مدال نقره تاپ بلاگر رو بمن داد و از همین تریبون یکی بخوابونم تو گوشش و بگم اینه رسمش؟؟ حالا که ییه نفر پیدا شد منو دوست داشته باشه باید وبلاگش رو ببنده؟ این بود آرمانهای امام راحل؟؟
:(
همین دیگه! خودم هم میدونم خوب نمینویسم دیگه ولی جا داره دوباره یادآوری کنم یه زمانی بود یه بلاگستان بود و یه فخر الزمان الانو بانو! .... هعی روزگار قدار! چه کردی با ما !
- سه شنبه, ۱۹ مرداد ۱۳۹۵، ۰۸:۴۶ ب.ظ