طلای سیاه
میتونم به جرات بگم از هر دو تا کشیکی که بخش اطفال دادم یک مریض مسمومیت با نفت داشتم. قضیه از این قراره که بچهه (احتمالا هم تو روستا) میره و از یه جایی که بیشتر تانکر نفت هست و مثل تانکر اب شیر داره، نفت نوش جان میکنه. حالا برا من عجیبه که بچه ها چطوری نفت به اون بدمزگی رو میخورن.
کشیک قبل یه ویزیت مسمومیت با تفت تو اورژانس بهم خورد. تا حالا اینجوری ندیده بودم. به قدری بچه بوی نفت میداد که از یه متری نمیشد بهش نزدیک شد. به شدت هم خواب الود بود و نفس هاش تند شده بود. ینی یه کبریت میزذی بچه اتیش میگرفت. :))
مامانش یه کار اشتباه انجام داده بود که متاسفانه تو عوام مرسومه . به بچه دوغ داده بود و باعث شده بود استفراغ کنه.
راستش رو بخواین موضوع جالب نداشتم و گفتم در این مورد بنویسم و یه جور اگاهی بخشی هم باشه. اگر یه روزی با فردی مواجه شدین که نفت خورده نه چیزی بهش بدین بخوره و نه به استفراغ تحریکش کنین. فقط برسونینش بیمارستان. اگر احیانا در درمانگاه یا مرکز درمانی هم خواستن شستشوی معده بدن مانع بشین.
چون نفت یک ترکیب هیدروکربن ه و در معده اسیب چندانی ایجاد نمیکنه ولی اگر دوباره برگرده به مری و دهان احتمال اسپیره کردن و متعاقب اون عفونت شیمیایی ریه بالا میره.
خب عزیزانم! کلاس امروز تموم شد. جمله نهایی: نفت مساوی است با عدم استفراغ و عدم شستشوی معده.
