آهای من اینجااااااااااااام
سه شنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۴، ۱۰:۱۰ ق.ظ
زلزله ای ، سیلی ، جنگی ، چیزی پیش آمده و همه مان از خانه هایمان زده ایم بیرون.
حالا با نبودن خانه مان کنار آمده ایم اما با دوری از هم نمیتوانیم... از هم فقط همان یک آدرس خانه را داشته ایم... چه کنیم خب الان؟!
وسط خیابان یکهو آدمی میبینیم که مثلا مدل راه رفتنش ، مدل نگاه کردنش ، مدل حرف زدنش ... اصلا مدل سکوت کردنش ، شبیه یکی از عزیزانمان است... می ایستیم و زل میزنیم در صورتش و با لحن مرددی میگوییم : " ببخشید دوست عزیز! شما منو به جا نمی آرین؟ شما احیانا دوست من نیستین؟" و اگر لبخند بزند خوش به حالمان میشود!
زندگی بدون ِ آشنا و همراه امکان پذیر نیست. وبلاگ هم بدون ِ خواننده های قدیمی اش وبلاگ نمیشود... زلزله ای ، سیلی ، جنگی چیزی پیش آمده انگار...
+دوستان اگر کسی آدرسی از دوستان ِ من دارد که در پیوند ها نیست لطفا مرا خوشحال کند :)
