DRS

Donkey readers syndrome

سندرم خرخوانان!

اپیدمیولوژی بیماری :

این سندرم وابسته به سن نبوده و از همان سال های اول تحصیل فرد خود را نشان میدهد. مطالعات در زمینه ی جنسیت شناسی سندرم ، شیوع بیماری را در جنس مونث بالاتر از جنس مذکر نشان میدهد. البته لازم به ذکر است در مواردی که فردی با جنسیت مذکر مبتلا به بیماری گردد ، درجات شدیدتری از علائم و امراض را نشان خواهد داد و درمان پذیری سخت تری خواهد داشت. شیوع این بیماری در برخی رشته ها بیشتر و در برخی دانشگاه ها نیز فراوان تر گزارش شده است. این بیماری دارای دوره های عود و بهبود میباشد و در اوایل ترم کمی رو به افول نهاده و در اواخر ترم به اوج خود میرسد.

اتیولوژی بیماری :

سندرم مذکور اغلب علل آیدیوپاتیک و ناشناخته دارد. در موارد محدودی علت بیماری اجبار خانواده ی بیمار گزارش شده است. در علت شناسی بیماری مشکل موجود ، قبول نکردن سندرم توسط شخص بیمار است که باعث میشود کمکی در جهت ِ شناخت علت ِ وقوع به پژوهشگران نرساند!

علائم بالینی:

بیمار دارای DRS فردی است محصل (دانش آموز یا دانشجو) که در تمام ساعات شبانه روز در حال ِ درس خواندن یا به اصطلاح علمی تر ، خر زدن است! این سندرم مجموعه ی علائم خود را از روزهای اول ترم نشان میدهد. بنحوری که بیمار با جمله ی "رفرنس دیگه ای معرفی نمیکنید استاد؟!" داشتن بیماری خود را به هم کلاسی های خود محرز میکند. در ادامه او جملاتی نظیر " میشه ارائه بدیم؟!" "امتحان میان ترم نمیگیرین؟" "نمره منفی داره دیگه نه؟" را به کار میبرد. یکی از علائم شناخت ِ قریب به یقین این بیماری مشاهده ی بیمار در پایان هرکلاس کنار استاد است. در حالیکه جزوه یا کتابی در دست دارد و خزعبلاتی را در غالب سوال برای استاد بلغور میکند! در ادامه ی ترم این روند روز به روز رو به عود میرود و در اواخر و فرجه ی امتحانات حال بیمار به شدت ناخوش میشود. علائمی نظیر ِ بی خوابی ِ مفرط ، کم غذایی ، کثیفی (!) ، فوتوفوبیا (تحمل نکردن نور ِ آفتابی که بیرون از خانه مشاهده میشود) و بی خبر بودن از تمام دنیای اطراف ، به وضوح قابل مشاهده میباشند! از منظر اطرافیان بیمار ، او یک فرد ِ ضد حال ، اعصاب خرد کن ، خود شیرین ، مانع پیشرفت سایرین و در یک کلام خر خوان است!

پروگنوز بیماری :

پیش آگهی در جنس مذکر بدتر از جنس مونث است . و در افرادی با عینک خرخوانی (!) ، موهای مرتب ، قیافه ی مثبت ، مصرف کننده ی هر روزه ی شیر پاستوریزه و مامانم اینا ، بدتر از سایرین ِ مبتلایان گزارش شده است!

درمان بیماری:

محققان با وجود تلاش های شبانه روزی تا کنون درمان قطعی برای بیماری مذکور پیدا نکرده اند. تلاش های علم طب تاکنون بی فایده بوده فلذا تا به نتیجه رسیدن تحقیقات از جملگی اطرافیان ِ بیمار و کسبه ی محل (!) در خواست تحمل ِ بیمار را داریم.