عاشقانه های یک دانشجوی پزشکی ! (پس از مدت ها!)

به قول بچه ها گفتنی :

کنسر* ِ عشقت قلبم را فراگرفته...

روز به روز رشد میکند و بیشتر دور دلم چنگ می اندازد...

خون مرا می مکد و جان میگیرد...

نبودنت اما خود ِ خود ِ کموتراپی* است...

تمام زورش را میزند که این غده ی سرطانی را خشک کند... زورش اما نمیرسد... عشقت جان دار تر این حرف هاست

میترسم آنقدر نیایی که مرا از پا در آورند این دو دشمن ِ خونی...

و تیتر ِ فردای ِ روزنامه ها : دختری است که برای اولین بار

از سرطان ِ قلب جان داد !

*کنسر : سرطان / کمو تراپی : شیمی درمانی

+قصد کردم مثل اون موقع ها بی مخاطب بنویسم تا قلم عاشقانه نویسیم دوباره جون بگیره... اینطوری نمیشه :)