بیایید یاد بگیریم خودخواه نباشیم!

جمعه, ۱۹ آذر ۱۳۹۵، ۰۱:۱۳ ب.ظ

بیایید یاد بگیریم هروقت پسر یا برادرمان ازدواج کرد ، بفهمیم آن دختری که وارد خانواده ی ما شده خودش عزیز دردانه ی یک خانواده ی دیگر است.

بیایید یاد بگیریم ما حق نداریم قلب آن دختر را بشکنیم.

بیایید یاد بگیریم وقتی خودمان یا پسرمان کسی را برای ازدواج انتخاب میکند یعنی او را با تمام ویژگی هایش پذیرفته ایم. یاد بگیریم دیگر حق نداریم او را با کسی مقایسه کنیم.

بیایید یاد بگیریم آن دختر برای خودش کسی است و نه به ما بدهی دارد نه ما از او چیزی طلبکاریم!

یاد بگیریم اگر برای ما کاری میکند از سر لطف اوست نه وظیفه اش! او هیچ وظیفه ای در قبال کارهای خانه ی ما ، مهمانی های گاه و بیگاه ما و دورهمی های مسخره ی ما ندارد.

بیایید یاد بگیریم نباید به خاله اقدس و زندایی اشرفمان اجازه بدهیم پشت سر او هر اراجیفی بگویند. چه بسا خودمان هم حق نداریم مقابل هر که از راه رسید در مورد عروسمان بیانیه صادر کنیم.

بیایید یاد بگیریم اگر ما بچه ی خودمان را دوست داریم ، او هم کسانی را دارد که دوستش داشته باشند!

یاد بگیریم مردم بچه هایشان را از سر راه نیاورده اند!

۱۳ ۰
جمعه, ۱۹ آذر ۱۳۹۵، ۰۱:۱۳ ب.ظ

Elanor :)

۱۹ آذر ۹۵ ، ۱۳:۲۴

♫ شباهنگ

بزرگی می‌گوید:

«به ندرت همسایه‌مان را با همان ترازویی می‌کشیم که خودمان را وزن می‌کنیم!»

۱۹ آذر ۹۵ ، ۱۳:۳۷

ستاره عبدالمیری

سلام دوست عزیز نکات جالبی بود که اگر بیاموزیم هیچوقت دچار مشکلات عروس و خانواده ی شوهر نخواهیم شد و احترامهای ما بین دو طرف همیشه خواهد ماند

۱۹ آذر ۹۵ ، ۱۴:۴۹

حنا :)

خیلی فکر کردم بفهمم چی میشه که یهو فراموش میکنن اون عضوِ جدید هم یه عضوِ خونواده است و قاعدتا انسانه! و خب نتیجه های مطلوبی نگرفتم :|

۱۹ آذر ۹۵ ، ۱۸:۰۷

بانوی لبخند

تو خونواده ما هم پسر عموم ازدواج کرده و هم پسر عمم

این دوتا عروسا انقده مظلوما که نگو

انقد دلم میسوزه براشون.

تا خاله و عمه شوهر میخوان براشون تعیین تکلیف کنن.

بعد ایرادای بیخود میگیرن که خون آدم به جوش میاد.

اون زیادی بلنده

اون کوتاه

پاره استخوونه

جوون نداره.

فک کن زن دایی پدر شوهرش برگشته بهش گفته تو چرا انقد لاغری؟

دختره هم گفته شوهرم اینجوری دوس داره.

4 ساله تو این خونواده اس اما هنوزم پش سرش حرفه.

۱۹ آذر ۹۵ ، ۲۳:۴۱

ریحانه الف

یاد یه سری جک افتادم!!!
یکیش :
اینکه چون تو به مادرشوهرت کاری نداری توقع داشته باشی اونم کاری به کارت نداشته باشه شبیه اینه که انتظار داشته باشی چون تو گرگ رو نمیخوری اون هم تو رو نخوره!! :|

۲۰ آذر ۹۵ ، ۰۳:۴۵

رها

مگه شما تهران نیستی
البته این و نمیگم چون تهرانیا خیلی با فرهنگن
الان اگه میگفتم شما کجا زندگی میکنی انقد چیپن شاید میگفتی پایتخت البته فک نکنم چون یادمه میخواستی بری تهران نشد
خلاصه اینا هیچی
خواستم بگم تو کدوم روستاییی انقد دلت از همه پره
اون بار درباره حق زنا گفتی ک من میبینم تو شهر کوچیکم اصلا اینجور نیست
این بارم از اسن مسائل ک دوره ش خیلی وقته تو شهر کوچیکم تموم شده ای بابا

۲۰ آذر ۹۵ ، ۰۳:۵۹

خانوم ِ لبخند:)

ما آخه هشتاد میلیون متخصص داریم نفیس جان. مگه نمی دونی؟ شما رنگ کفش تو از سبز به قرمز
تغییر بدی، یه عده متخصص پیدا میشن که معتقدن کار درستی نکردی. حالا دیگه متخصص امور خانوادگی و زن و شوهری و اینا که دیگه خیلی تعدادشون زیاده.
تخصصِ دخالت در زندگی بقیه متاسفانه یه غده ی بدخیمه تو جامعه ی ما!

اشاره: کامنت بانوی لبخند بالا من نیستم، دیدم نوشتی تو جوابش حانی :)) گفتم بگم:))

۲۰ آذر ۹۵ ، ۱۱:۳۴

فاطمه یعقوبی

واقعا خوب گفتی بانو

کاش همه یاد بگیرن با بقیه جوری رفتار کنن که دوست دارن با خودشون و عزیزشون برخورد بشه

۲۰ آذر ۹۵ ، ۱۴:۰۴

هیوا

سلام.
قربونت! این بحثه رو را نداخته بودی همینجوری خاموش می موندم. این مشکل مال کساییه که در دنیای مهربون خودشونن. اونایی که چهار تا خواهر برادر بزرگ تر داشتن، همچین خوب و زرنگ با خانواده شوهر کنار می یان که نگو! جاری کوچیکه ام رو به زور گرفتند، چهار ماه به خانواده اش می گفتن که نمی خوایمش. سر بله برون و عروسی هم فقط تو سر هم نزدن. دختره هم همه چیزشو بهترین خواست و مادرشهرم برا خرج عروسی اش از ما پول گرفت. خونه ای که با پدرشوهرم ساخته بودیم، سه سال داد زیر دستشون چون گفته بودن خودمون پول نداریم و تا خونه ندین نمی ریم سر زندگیمونو ... ولی ما خرید عروسی مون رو خودمون کردیم. برا ما تو شهرمون یه مجلس هم نگرفتن و شب اولی هم که منو دیدن فرداش با حلقه اومدن خونه مون. من چهار سال تو خوابگاه نشستم و هزار تا ملاحظه دیگه برا خودشون و پسرشون ولی الان مادرشوهرم می گه " اون از بس با لیاقته از اول همه چیش خوب شد ، رفت تو خونه شیک، مجلس عالی، ماشین و همه چی از اول داشت، بس که با لیااااقته" چرا؟ چون دختره از دم پاچه همه شون رو می خوارونه، ولی هیچ جا به حرفشون نمی کنه. سه تا خواهر داره دسته دار. ولی من از همه چی گذشتم و حالا هم از همه بدترم. چون به مادرشوهرم هفته ای دو بار زنگ نمی زنم بگم تو رو خدا بیا خونمون یه ماه بمون بدون تو نمی تونم زندگی کنم. حالا اون یارو هم دو ماه یه بار دعوتشون می کنه یه وعده ها!
به من همه گفتن اینقدر آسون نگیر! ولی گوش نکردم، حالا دارم چوبش رو می خورم.

۲۰ آذر ۹۵ ، ۱۴:۱۳

** آوا **

عجب ...

خب ما اینُ به خوبی بلد بودیم ولی عروسی که وارد خونواده ی ما شده بود با خودش فکر کرد لابد ما روی گنج نشستیم و هی سعی میکرد از زیرمون گنج رو بکشه بیرون . البته می دونم این ربطی به موضوع نداشت ولی یهویی دلم گرفت بابت اونهمه دلخوشی الکی که داشتیم .

۲۲ آذر ۹۵ ، ۱۱:۱۸

سهی

همیشه شروع زندگی ها اینچیزا هست ولی بتدریج اگه آدم اونطوری رفتار کنه که واقعا هست، شخصیت خودش پذیرفته می شه و مشکل هم حل میشه. بنظرم مشکل اصلی، خود ما دخترا هستیم که از خودمون می زنیم و اصطلاحا فداکاری می کنیم تا دیگران ناراحت نشن. وقتی بقیه خودشون را مقید نمی دونن که متقابل رفتار کنن و گاهی حتی ضدش هم عمل می کنن ما می بریم و مثل خودمون رفتار می کنیم. اینجاست که مشکل شروع می شه. اگه یادبگیریم، به خودمون اونطور که لایقش هستیم احترام بذاریم و از اولش به خاطر مصلحت اندیشی خلاف منافع به حق خودمون رفتار نکنیم، این مشکلات پیش نمیاد و مشکلات وارد فاز پیچیده تر نمی شه(در مورادی)
ولی الانور بانو سخت نگیر دیگران مهم نیستند.آدم با یک نفر ازدواج میکنه وبا همون زندگی می کنه وهمون نفر مهمه

ضربان ِ لبخندهایت

ضربان ِ لبخندهایت

از هرچه در خیال ِ من آمد نکوتری